شیزازو میگن نازه واسی آفتاب جنگش

قلبارو گرن میزنه به هم تیرشه ی تنگش

بلبل تو کوچا تو پس کوچا غزل می خونه

شعروی تر حافظ می ریزه از سره چنگش

عطر گل یاس و نسترن بهار نارنج

هی سر میکشه ازتو خونوی وازو ولنگش

اینجان که اگه چیش تو چیشوی هیکی بودوزی

سازه دلشو می شنفی از جلنگ جلنگش

قلبوی پیزوری نیس تو سینه ی مردم شیراز

تا بیخودی ریشمیز بزنه تو درز دنگش

دنیاروتی پس میگشت و هی می گفت سمندر

از شهر چه خبر؟قربون او آفتاب جنگش

دکتر بیژن سمندر